نام فایل : پروتکل کیوتو

فرمت : .ppt

تعداد صفحه/اسلاید : 38

حجم : 0 مگابایت

پیمان کیوتو (Kyoto Protocol) پیمانی است بین‌الملی به منظور کاهش صدور گازهای گلخانه ای، که عامل اصلی گرم شدن کره زمین در دهه‌های اخیر محسوب می‌شوند. این پیمان که پیمان نامه ریو را تکمیل و ترمیم می‌کند در چارچوب سازمان ملل متحد شکل گرفت
آغاز انقلاب صنعتی در اوایل قرن 19
ایجاد تحول در بخش های گوناگون
افزایش نیاز بشر به انرژی و سوخت های فسیلی
انتشار حجم زیادی از گازهای گلخانه ای در جو کره زمین
شروع هشدارهای دانشمندان از اواخر دهه 70 میلادی
شکل گیری کنوانسیون تغییرات آب و هوا در ژوئن 1992 در برزیل
لازم الاجرا شدن آن از 21 مارس 1994
پدیده گلخانه ای و پیامد های آن بر جامعه جهانی
آب و هوای کره زمین در نتیجه تابش تشعشعات نور خورشید در تلاطم و جنبش است، این انرژی خورشیدی که به صورت اشعه مرئی به زمین میرسد حدود 30 در صد آن توسط لایه های بالایی اتمسفر به فضا منعکس میشود و بقیه به زمین میرسد، با برخورد این امواج به زمین امواج بصورت تشعشعات مادون قرمز با طول موج بلند به فضا منعکس میشود اما اینها با برخورد به مولکول های هوا یا همان گازهای گلخانه ای به زمین برمی گردند. این پدیده باعث تعدیل آب و هوا میشود و دمای 15 درجه سانتیگراد برای استمرار حیات در کره زمین را فراهم میکند.
گازهای گلخانه ای اصلی شامل:
بخار آب
دی اکسید کربن
ازن تروپوسفر
گاز متان
اکسید نیتروژن (N2O)
گازهای صنعتی(هالوکربن ها)
....
نتیجه افزایش انتشار گازهای گلخانه ای و افزایش غلظت این گازها در اتمسفر طی صد سال گذشته
سطح دریاها 10 تا 20 سانتیمتر افزایش یافته، مقدار افزایش یک تا 2 میلیمتر در سال بوده، در برخی موارد افزایش 10 برابر بیشتر از آنچه 3هزار سال گذشته صورت گرفته،است
گرم شدن سطح آب دریا، ذوب شدن یخ ها، تبخیر بیشتر وتغییر در شبکه غذایی دریایی
الگوها نشان میدهد تا سال 2100سطح دریاها 9تا 88 سانتی متر بالاتر خواهد رفت، این افزایش در اثر انبساط گرمایی آب اقیانوسی و تجمع آب شیرین حاصل از ذوب شدن توده های بزرگ و کوچک یخ اتفاق می افتد
در نتیجه این فرایندها سیل و فرسایش ساحلی افزایش و کیفیت و کمیت آب شیرین کاهش می یابد.
بالا آمدن سطح آب دریاها موجب بروز رخدادهای غیر مترقبه نظیر طوفان های شدید، زیر آب رفتن بسیاری از سکونتگاه های ساحلی به ویژه در کشور های جزیره ای میشود.
همچنین بالا آمدن سطح آب دریاها به بخش های کلیدی اقتصاد به ویژه تنوع ذخایر غذایی مناطق ساحلی و همچنین صنعت ماهیگیری، ابزی پروری و کشاورزی مناطق ساحلی آسیب جدی وارد میکند.
همچنین انتظار میرود تغییرات آب و هوا سلامت عمومی را که به تغذیه کافی، آب آشامیدنی سالم،سرپناه،امنیت غذایی وابسته است تحت تاثیر قرار دهد.
تاثیر تغییرات اقلیمی بر محصولات استراتژیک
بالا رفتن درجه حرارت زمین طی یک دهه گذشته میزان تولید برنج را 10 در صد کاهش داده
مطالعات روند های مشابهی را برای محصولاتی نظیر ذرت و دانه سویا نشان میدهد
سیل و طوفان های ویرانگر،خشکسالی های شدید،مهاجرت های گسترده و در نهایت خسارت های هنگفت اقتصادی و اجتماعی از دیگر پدیده هایی است که گرمایش کره زمین بر جامعه انسانی دارد.
بروز چنین پدیده هایی نظام های اقتصادی و اجتماعی کشورهایی را که از ساختار تشکیلاتی و اقتصادی ضعیف تری برخوردارند بیشتر در معرض آسیب قرار میدهد.
در واکنش به این شرایط گزارش های متعددی از از سوی دانشمندان بویژه در اوایل دهه 1980 میلادی منتشر شد و دولتمردان را بر آن داشت اقدام های همه جانبه ای در دستور کار خود قرار دهند و این امر منجر به برگذاری نشست های متعدد و در نهایت تصویب کنوانسیون جهانی تغییرات اقلیمی در دهه 1990 شد.
اقدامهای جهانی برای رویارویی با تغییرات اقلیمی (کنوانسیون تغییرات آب و هوا و پروتکل کیوتو)
در نخستین کنفرانس بین المللی در مورد آب و هوا در سال 1979 برگزار شد تغییرات اقلیمی به عنوان یک معضل جهانی مطرح شد و در پایان این نشست بیانیه ای صادر شد که بر اساس آن دولت های جهان برای پیش بینی و پیشگیری از تغییراتی که بشر عامل آن بود مخاطب قرار داده شدند.
متعاقب آن کنفرانس های میان دولتی در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 برگزار شد.
مهمترین این کنفرانس ها
کنفرانس ویلاش (اکتبر 1985)
کنفرانس تورنتو (جولای 1988)
کنفرانس اتاوا (فوریه 1989)
کنفرانس و بیانیه هوگو (مارس 1989)
....