نام فایل : پاورپوینت بررسی و ارزیابی بتن خود تراکم

فرمت : .ppt

تعداد صفحه/اسلاید : 23

حجم : 0 مگابایت

بنام خدا
پاورپوینت بررسی و ارزیابی بتن خود تراکم
مشخصه هاي اصلي که بتن بايد داشته باشد عبارتند از :

الف- وقتي که بتن تازه تهيه شده و خميري است: کارايي خوب داشته باشد، راحت ريخته و جا داده شود بدون اينکه سنگدانه هاي ريز و درشت از هم و از دوغاب سيمان جدا شوند، گوشه و زواياي قالب را پر کند و ميلگردهاي آرماتور را (در صورت وجود) احاطه نمايد.

ب- پس از گرفتن و سخت شدن: مقاومت لازم را داشته باشد، جمع شدگي آن کم باشد، بسته به مورد و نياز قابليت نفوذ آن کم يا بسيار زياد باشد و . .

ج- مشخصه هاي خود را در طول عمر مفيد پيش بيني شده، در حد مطلوب حفظ نمايد.


مشخصه هاي اصلي که بتن بايد داشته باشد عبارتند از :

هر بتني که يکي يا تعدادي از اين مشخصه ها را داشته باشد " بتن توانمند " يا " بتن با عملکرد ممتاز " يا اگر اين مشخصه ها در سطح بسيار عالي باشند، " ابر بتن " ناميده مي شود.

" بتن خود تراکم " يکي از انواع بسيار جالب بتن هاي توانمند است که در بدو امر براي کاربرد در قطعات بتن آرمه پر آرماتور ابداع و ساخته شد ولي امروزه کاربرد اين نوع بتن يکي از مشکلات عمده اجراي کارهاي بتني در محيط هاي شهري را حل مي کند که عبارت از آلودگي صوتي ناشي از کاربرد ويبراتور براي لرزاندن و جادادن بتن است. اين آلودگي صوتي، کاربرد شبانه بتن در محيط هاي شهري را غير عملي مي سازد ولي با کاربرد بتن خود تراکم، ديگر نيازي به لرزاندن بتن نيست و مي توان کارهاي اجرايي را در مدت شب نيز ادامه داد. امروزه در برخي از کشورها به منظور برجسته کردن اين مشخصه بتن خود تراکم، به آن نام " بتن بي صدا " داده اند.




استفاده از بتن خود تراکم از اواخر دهه 80 ميلادي در کشور ژاپن آغاز شد و سپس در کشورهاي ديگر گسترش يافت. امروزه در کشورهاي پيشرفته بتن خود تراکم در زمره بتن هاي متداول و رايج محسوب مي شود. وجود هواي تصادفي ناشي از عدم تراکم کافي موجب ضعف مشخصات مکانيکي بتن مي شود به طوري که هر يک درصد هوا تقريباً پنج درصد افت مقاومت فشاري را به همراه دارد. استفاده از بتن خود تراکم اجازه مي دهد در محل هايي که امکان تراکم کافي به دليل آرماتور زياد وجود ندارد يا دسترسي به محل بتن ريزي مشکل است بتن ريز بدون نياز به تراکم انجام پذيرد و مقدار هواي تصادفي در بتن به حداقل برسد.




در حال حاضر فرهنگ متعارف مهندسي بتن در کشور، استفاده از بتن با اسلامپ زياد را قابل قبول نمي داند و دليل اين است که معمولاً چنانچه رواني بتن زياد باشد، اين افزايش به دليل استفاده از آب زياد (بيش از آنچه در طرح اختلاط پيش بيني شده است) و يا استفاده از افزودني ها با درصد زياد ايجاد شده است، که در هر دو صورت، بتن از حيث مقاومت و رئولوژي بتن تازه با مشکل روبرو است. بتن خود تراکم که براي حل مشکلات ناشي از تراکم در بتن ريزي توسعه يافته است، در عين کارايي و رواني زياد، داراي مقاومت کافي در برابر جداشدگي و آب انداختگي است و مشخصات مکانيکي آن نيز در حالت حداقل برابر بتن سنتي مي باشد.




با توسعه روز افزون سازه هاي بتني و با تأکيد بر مقاومت و دوام آن از يک سو و کمبود يا نبود کارگران ماهر از سويي ديگر و گسترش صنايع پيش ساخته بتني در دنيا موجب گرديد که بتني طراحي شود که براي تراکم و تحکيم خود نيازي به عمل لرزاندن در جريان بتن ريزي نداشته باشد. ساخت اين نوع بتن با استفاده از افزودني هاي شيميايي (فوق روان سازه هاي نسل جديد) و معدني امکان پذير شده است.



بتن خود تراکم نخست در سال 1986 توسط H.Okamura در ژاپن پيشنهاد گرديد و در سال 1988 اين نوع بتن در کارگاه ساخته شد و نتايج قابل قبولي را از نظر خواص فيزيکي و مکانيکي بتن ارائه داد. مقاله اي در مورد اين نوع بتن توسط K.Ozawa و همکارانش در سال 1989 منتشر گرديد.
تعريف P.Bartos : بتن خود تراکم بتني است که تحت وزن خود جاري شده و بدون نياز به هر نوع لرزاندني به طور کامل قالب ها را پر کرده (حتي با وجود ميلگردهاي متراکم) و حالت همگن بودن خود را حفظ نمايد.
تعريف K.Ozawa : بتن خود تراکم تازه بايد خواص زير را داشته باشد :
الف- توانائي پر کنندگي : جاري شدن بتن خود تراکم در تمام فضاهاي قالب ها تحت وزن خود.
ب- توانايي عبور : امکان عبور از فواصل تنگ ميلگردها و قالب ها تحت وزن خود.
ج- مقاوم در مقابل جدا شدگي : بتن خود تراکم ضمن دارا بودن خواص (الف) و (ب) بايد شکل و ترکيب يکنواخت خود را در جريان حمل و بتن ريزي حفظ نمايد.
....