لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : 11 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 

1

‏جامعه ‏شناسی، ‏ایل ‏و ‏عشایر

‏گذشته، ‏میان ‏دو ‏اصطلاح ‏ایل ‏و ‏عشایر ‏تمایزی ‏قائل ‏نبودند ‏و ‏این ‏دو ‏را ‏مترداف ‏با ‏یكدیگر ‏و ‏برای ‏معرفی ‏گروهی ‏از ‏مردم ‏كوچندهٔ ‏شبانكارهٔ ‏چادرنشین ‏به ‏كار ‏می‌‏بردند؛ ‏اما ‏امروزه ‏در ‏مردم ‏شناسی ‏و ‏جامعه ‏شناسی، ‏ایل ‏و ‏عشایر، ‏دو ‏مفهوم ‏متفاوت ‏به ‏كار ‏می‌‏روند. ....

‏در ‏گذشته، ‏میان ‏دو ‏اصطلاح ‏ایل ‏و ‏عشایر ‏تمایزی ‏قائل ‏نبودند ‏و ‏این ‏دو ‏را ‏مترداف ‏با ‏یكدیگر ‏و ‏برای ‏معرفی ‏گروهی ‏از ‏مردم ‏كوچنده‏ٔ ‏شبانكاره‏ٔ ‏چادرنشین ‏به ‏كار ‏می‌‏بردند؛ ‏اما ‏امروزه ‏در ‏مردم ‏شناسی ‏و ‏جامعه ‏شناسی، ‏ایل ‏و ‏عشایر، ‏دو ‏مفهوم ‏متفاوت ‏به ‏كار ‏می‌‏روند. ‏در ‏برخی ‏از ‏متنهای ‏تاریخی ‏ایران، ‏ایل ‏به ‏مفهوم ‏جامعه ‏اسكان ‏نیافته ‏و ‏چادرنشین، ‏شناسانده ‏شده ‏است ‏فسایی ‏دو ‏اصطلاح ‏ایل ‏و ‏طایفه ‏را ‏از ‏یكدیگر ‏متمایز ‏می‌‏كند ‏و ‏ایل ‏را ‏به ‏مردمی ‏كه ‏در ‏تمام ‏سال ‏در ‏بیابانها، ‏در ‏چادرهای ‏سیاه ‏زندگانی ‏می‌‏كنند ‏و ‏از ‏گرمسیرات ‏به ‏سردسیرات ‏جابه ‏جا ‏می‌‏شوند، ‏اطلاق ‏می‌‏كند. ‏و ‏طایفه ‏را ‏برای ‏مردمی ‏كه ‏كوچ ‏نمی‌‏كنند، ‏و ‏از ‏تیره‌‏های ‏ایلات ‏نیستند ‏و ‏در ‏سیاه ‏چادر ‏یا ‏در ‏دهات ‏زندگی ‏می‌‏كنند، ‏به ‏كار ‏می‌‏برد؛ ‏اما ‏همو ‏در ‏جایی ‏دیگر ‏برعكس، ‏برخی ‏از ‏گروههای ‏كوچنده ‏مانند «‏بهاءالدینی» ‏در ‏ناحیه ‏صیصكان، ‏و «‏سادات ‏میرسالار» ‏درناحیه ‏بهمئی ‏كهكیلویه ‏را ‏كه ‏كوچ ‏و ‏ییلاق ‏و ‏قشلاق ‏می‌‏كنند، ‏طایفه ‏می‌‏نامد. ‏گفتنی ‏است ‏كه ‏تاریخ ‏نگاران ‏ایرانی ‏از ‏دوره ‏صفوی ‏به ‏این ‏سو، ‏گه ‏گاه ‏طایفه ‏را ‏به ‏جای ‏ایل، ‏برای ‏معرفی ‏جماعت ‏كوچنده ‏به ‏كار ‏برده‌‌‏اند. ‏برخی ‏از ‏مردم ‏شناسان ‏ایران ‏برای ‏تمایز ‏میان ‏جامعه ‏ایلی ‏و ‏جامعه‌‏های ‏دیگر، ‏ملاكها ‏و ‏ضابطه‌‏هایی ‏را ‏پیشنهاد ‏كرده‌‏اند. ‏از ‏آن ‏جمله‌‏اند: ‏وجود ‏ساختار ‏ایلی، ‏یعنی ‏رده ‏بندی ‏تیره ‏و ‏طایفه ‏و ‏جز ‏آن ‏در ‏ایل؛ ‏باور ‏اعضای ‏ایل ‏به ‏تعلقشان

2

‏به ‏یكی ‏از ‏رده‌‏های ‏این ‏ساختار؛ ‏و ‏داشتن ‏سرزمین ‏مشترك ‏با ‏محدوده ‏معین . ‏دیگر ‏مردم ‏شناس ‏فرانسوی، ‏این ‏ضابطه‌‏ها ‏را ‏ملاك ‏تشخیص ‏جامعه ‏ایلی ‏دانسته ‏است: ‏۱. ‏نظام ‏خویشاوندی ‏منسجم ‏و ‏نیرومندی ‏كه ‏مسائل ‏و ‏معضلات ‏ایل ‏بر ‏اساس ‏قوانین ‏برآمده ‏از ‏آن ‏نظام، ‏در ‏درون ‏ایل ‏حل ‏و ‏فصل ‏می‌‏شود؛ ‏۲. ‏سازمان ‏اجتماعی ‏و ‏اداری ‏هرمی ‏شكل ‏شاخه‌‏ای ‏مبتنی ‏بر ‏نظام ‏خویشاوندی؛ ‏۳. ‏شیوه ‏معیشتی ‏ویژه‌‏ای ‏كه ‏بیشتر ‏بر ‏نگاهداری ‏و ‏پرورش ‏دام ‏استوار ‏است (‏زراعت ‏در ‏جامعه ‏ایلی ‏در ‏درجه ‏دوم ‏اهمیت ‏قرار ‏دارد ‏و ‏تولید ‏صنایع ‏دستی ‏از ‏نوع ‏ریندگی ‏و ‏بافندگی ‏اشتغال ‏جنبی ‏مردم ‏ایل ‏است)‏؛ ‏۴. ‏شیوه ‏زیست ‏خاصی ‏كه ‏به ‏شكل ‏كوچندگی ‏و ‏نیمه ‏كوچندگی ‏آشكار ‏می‌‏گردد. ‏برخی ‏هم ‏كوچندگی ‏فصلی ‏و ‏تحرك ‏از ‏منزلی ‏به ‏منزل ‏دیگر ‏در ‏قلمروی ‏معین، ‏و ‏معاش ‏مبتنی ‏بر ‏دامپروری ‏را ‏از ‏شاخصه‌‏های ‏مهم ‏در ‏شناخت ‏جامعه ‏ایلی ‏می‌‏دانند ‏و ‏برای ‏آن ‏دسته ‏از ‏ایلها ‏كه ‏زمانی ‏كوچنده ‏بودند ‏و ‏سپس ‏یكجانشین ‏شدند، ‏و ‏ضمن ‏وحدت ‏ایلی ‏خود، ‏از ‏دامداری ‏به ‏كشاورزی ‏روی ‏آوردند، ‏اصطلاح ‏ایل ‏به ‏كار ‏می‌‏برند. ‏ایل ‏را ‏واحدی ‏سیاسی- ‏اجتماعی، ‏مركب ‏از ‏شماری ‏طایفه ‏متشكل ‏از ‏چند ‏واحد ‏پدر ‏تبار ‏نیز ‏گفته‌‏اند. ‏برخی ‏هم ‏ایل ‏را ‏كه ‏مبانی ‏آن ‏در ‏زندگی ‏عشایری ‏و ‏سازمان ‏اجتماعی ‏قبیله ‏نهفته ‏است ‏، ‏پدید ‏آورنده ‏ساخت ‏ویژه‌‏ای ‏از ‏قدرت ‏دانسته، ‏بعد ‏سیاسی ‏جامعه ‏عشایری، ‏و ‏تحقیق ‏اتحادیه‌‏های ‏سیاسی ‏قبایل ‏و ‏طوایف ‏عشایری ‏را ‏در ‏سازمانی ‏خاص ‏به ‏نام ‏سازمان ‏ایلی ‏یاد ‏كرده‌‏اند. ‏ایل ‏را ‏به ‏مفهوم ‏یك ‏واحد ‏مستقل ‏اجتماعی- ‏فرهنگی ‏نیز ‏تعریف ‏كرده‌‏اند ‏كه ‏سازمان ‏اجتماعی ‏آن ‏قبیله‌‏ای، ‏روش ‏زیست ‏آن ‏كوچ ‏نشینی (‏كامل ‏یا ‏نیمه)‏، ‏و ‏شیوه ‏معیشت ‏آن ‏بیشتر ‏دامداری ‏است. ‏ساختار ‏اجتماعی ‏ایل ‏به ‏منزله ‏قبیله ‏را، ‏نظام

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است