نام فایل : علوم اجتماعی - درس 6(تکوین فرهنگ جدید غرب)

فرمت : .pptx

تعداد صفحه/اسلاید : 15

حجم : 1 مگابایت

بنام خدا
علوم اجتماعی (سال چهارم انسانی)


درس 6(تکوین فرهنگ جدید غرب)





رنسانس به معنای تجدید حیات و تولد دوباره است و دوره ی تاریخی قرن چهاردهم تا شانزدهم میلادی را شامل می شود دلیل نامگذاری این دوره به رنسانس این است که غرب در این زمان به فرهنگ یونان و رم بازگشت.
طی قرون وسطی ارباب کلیسا به رغم آنکه از شعارها و مفاهیم معنوی و توحیدی پوشش می گرفتند با رویکرد دنیوی خود نوعی دنیاگروی وسکولاریسم عملی را دنبال می کردند.
جنگ های صلیبی و مواجهه با مسلمانان و بالاخره فتح قسطنطنیه زمینه های اقتدار حاکمیت کلیسا را در هم ریخت.
قدرت های محلی به عنوان رقیبان دنیا طلب کلیسا فرصت بروز و ظهور پیدا کنند.
در دوران رنسانس رویکرد دنیوی به عالم در سطح هنر اقتصاد سیاست و همچنین در قالب حرکت های اعتراض آمیز مذهبی شکل گرفت.
هنرمندان دوران رنسانس با بازگشت به هنر یونان به ابعاد جسمانی و دنیوی انسان اهمیت دادند.
در دورهی رنسانس فرهنگ غرب برای بسط ابعاد دنیوی و این جهانی خود به سوی حذف پوشش دینی قدم برداشت و در این راستا در نخستین گام به یونان و رم باستان بازگشت.
فرهنگ جدید غرب با پیدایش فلسفه های روشنگری آغاز می شود.
فلسفه های روشنگری عمیق ترین لایه های فرهنگی غرب را تسخیر می کرد بدین ترتیب سکولاریسم در عقاید بنیادین این فرهنگ نهادینه شد.
ارزش های بنیادین غرب در رنسانس و بعد از آن از طریق هنر دین و فلسفه های جدید به تدریج در عرصه های الف: علم ، فناوری و صنعت ب)اقتصاد ج)حقوق د)سیاست آثار خود را ظاهر ساخت.
در رویکرد جدید علوم طبیعی و تجربی در بین معارف و علوم مختلف بیش ترین اهمیت را پیدا کردند و فناوری و صنعت رهاورد این بخش از علوم بود.
گسترش تجارت و به دنبال آن رشد صنعت قشر جدید سرمایه داران را ایجاد کرد و بدین ترتیب اقتصاد و کشاورزی فئودالی به اقتصاد صنعتی سرمایه داری متحول شد.
حرکت های اعتراض آمیز رنسانس به جای بازگشت به سوی حقوق الهی انسان به رویگردانی از نگاه معنوی و انکار ربوبیت و شریعت الهی منجر شد بدین ترتیب به جای حقوق فطری الهی انسان حقوق طبیعی بشر شکل گرفت.

نظام سیاسی که از این پس شکل می گرفت باید صورتی کاملا سکولار دنیوی و این جهانی می داشت.
اندیشه سیاسی نوین بر اساس اصالت بخشیدن به انسان دنیوی خواست و اراده ی آدمی را مبدا قانون گذاری می داند و لیبرالیسم اندیشه ی سیاسی جدیدی است که از این رهگذر شکل می گیرد لیبرالیسم را اباحیت و مباح دانستن همه امور در قیاس با خواست انسان تعریف کرده اند.
انقلاب فرانسه (1789) که ریشه در حرکت های فرهنگی دوران رنسانس و اندیشه های فلسفی روشنگری و تغییرات اجتماعی مربوط به انقلاب صنعتی دارد نخستین انقلاب سیاسی لیبرال در تاریخ سیاسی جهان است.
پایان