برای شما بازدید کننده محترم این مقاله کامل را تهیه کرده ایم.

انتقادگري و انتقادپذيريدر حكومت علوي 23 ص

قسمتی از متن :

 

‏انتقادگري و انتقادپذيريدر حكومت علوي

‏سيدمهدي موسوي كاشمري

‏مقدمه‏

‏مفهوم انتقاد‏

‏عيب جويي و انتقاد‏

‏نهي از منكر و انتقاد‏

‏فلسفه انتقاد‏

‏ارزش و جايگاه انتقادگري‏

‏نقد حاكمان‏

‏تفاوتهاي اساسي نقد حاكمان و مردم‏

‏نقدپذيري حاكمان‏

‏انتقاد از حاكمان و امنيّت ملّي‏

‏مرز انتقاد و توطئه در حكومت علوي‏

‏علل فراخواني علي(ع) به نقد حكومت خود‏

‏

‏مقدمه

‏امروزه، يكي از جدّي ترين مسايل فلسفه سياسي، نقش مردم در تعيين نوع و

هدايت سمت و سوي حكومت است. حضور مردم در صحنه سياسي، نمادهاي

گوناگون دارد كه از مهمترين آنها، حضور نقادانه و جست و جوگرانه مردم در نوع

رفتار و منش مسؤولان حكومتي است. بشر ِجايزالخطاء اگر به حال خود واگذارده

شود، آن چنان در تهاجم ِانواع ِعوامل ِفساد، خودباخته مي شود كه گاهي بي آن كه خود

بفهمد، در كمند شيطان گرفتار آمده و در عين حال، در پندار خود، خويشتن را راه

يافته مي يابد.

‏خطر اين گونه مردمان، اگر در پستهاي حكومتي قرار گيرند، صد چندان است. به

گفته امير مؤمنان عليه السلام: "فليست تصلح الرعيّة الّا بصلاح الولاة"؛

‏[1]‏ صلاح و

فساد امت، به صلاح و فساد حاكمان منوط است. هر چه دستگاههاي كنترل كننده

فساد قدرت، زيادتر باشد، ضريب امنيت معنوي و صلاح واليان بيشتر خواهد بود و

شايد بر پايه همين فلسفه است كه خداوند، با اين كه خود، براي ثبت اعمال بندگان،

كافي است و نيازي به مراقبي ديگر نيست، فرشتگان و جوارح را نيز مراقب رفتار

آنها قرار داده است. در دعاي كميل آمده است: "و كُلُّ سيّئةٍ أمرْتَ بإثباتها الكرام

الكاتبين الذين وكّلتهم بحفظ ما يكون منّي و جعلتهم شهوداً عليّ مع جوارحي و كنتَ

أنْتَ الرّقيب عليّ من ورائهم ...؛ ‏[2]‏ پروردگارا! ببخش از من، هر گناهي را كه به

فرشتگان نويسنده خودت، دستور ثبت آن را دادي؛ همانها كه به حفاظت از اعمال

‏|294|

‏من گمارده اي و آنان را شاهدان بر من، همراه با جوارحم قرار دادي و خود، از وراي

آنان، بر من مراقبي."

‏حضور مستمر مؤمنان در صحنه و نقد و ارزيابي دايمي نسبت به هم، بويژه از

اركان و عاملان حكومت، نيك فطرتان و پاك نهادان ِپندپذير را، همواره، در حال

صلاح نگه داشته و سست نهادان فرعونْ منش را، يا ساقط و يا كنترل و يا بي اعتبار

خواهد ساخت و بر عكس، بي تفاوتي آنان، ميدان را براي عناصر بدخواه دين و

دنياي مردم و پيروان خط شيطان، خالي نگاه خواهد داشت.

‏با توجه به مطلب بالا، شايسته است كه موضوع "نقد و انتقاد از دولتمردان" از

ديدگاه امام علي عليه السلام بررسي شود.

‏از آن جا كه دامنه بررسي همه جانبه اين موضوع، نوشته اي مبسوط را مي طلبد، در

اين جا، تنها، به برخي از عنوانهاي اساسي اين موضوع مي پردازيم.

‏

‏مفهوم انتقاد

‏جوهري، در صحاح مي گويد: انتقد الدراهم: "أخرج منها الزيف ... ناقَدَهُ: ناقَشَهُ في الأمر؛

درهمهاي ناخالص را از مجموعه آن جدا كردن، انتقاد ِدرهمهاست و نقد كسي، به معناي مناقشه

كردن با او در باره چيزي است. ‏[3]‏

‏فيروزآبادي مي گويد: "ناقده: ناقشه"> ‏[4]‏ و طريحي مي نويسد: "انتقدت الدّراهم: إذا أخرجت

منها الزّيف">

 

 

---

 

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

 

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است