رويكرد لايب نيتس به عليت در نظام هستي 22 ص - word (..doc) - عمران -

قسمتی از متن :

‏رويكرد لايب نيتس به عليت در نظام هستي

‏حوران اكبر زاده- عضو هيأت علمي

‏چكيده

‏گتفريد ويلهلم لايب نيتس فيلسوف آلماني قائل به نوعي عقل گرايي ايده آليستي است. وي معتقد است كه اشياء مادي وجود واقعي نداشته و چيزي جز اوهام نيستند، وي بر خلاف دكارت و اسپينوزا وجود جوهر جسماني را رد مي كند و جهان هستي را در عين تنوع، هماهنگ مي بيند…‏ او براي تبيين اصول فلسفي خويش، ساختار و پيكره آنرا در اصول نودگانه منادولوژي در سه بخش پايه ريزي كرده است:

‏1-‏           ‏ ‏ مْنادها يا عناصر اشياء 2- خداوند 3- تصوير جهان با توجه به علت آن (يعني خداوند)

‏آنچه در عالم خارج وجود دارد جواهر فرده اي (منادها) هستند كه داراي يك نظام و سلسله مراتب هستند…‏ هر واحدي جهان را در خود منعكس مي سازد نه بدان سبب كه جهان در آن «واحد» تأثير مي كند بلكه بدان علت كه خداوند به «واحد» چنين ماهيتي داده كه به خودي خود چنين نتيجه اي را حاصل مي كند. وي معتقد است بين موجودات جهان و تغييرات يك «واحد» و «واحد» ديگر، نوعي هماهنگي پيشين بنياد وجود دارد. همه موجودات هستي همانند ساعتهايي هستند كه با هم ميزان شده اند و در زمان نشان دادن و به صدا در آمدن هماهنگ عمل مي كنند و…

‏واژگان كليدي

‏لايب نيتس، مناد، اصل جهت كافي، اصل هماهنگي پيشين بنياد، نظام أحسن وجود، جهانهاي ممكن، منادولوژي، نيك انگاري

‏گتفريد ويلهلم لايب نيتس

[1]‏ (1716-1646م) يكي از فيلسوفان بزرگ آلماني است كه در زمينه هاي متعدد علمي صاحب نظريه و رأي است. در رياضيات، منطق جديد، فلسفه و كلام صاحب ابداعاتي است.

‏بحث از «منادها

[2]‏» و «اصل جهت كافي

[3]‏» و «اصل هماهنگي پيشين بنياد

[4]‏» و «جهانهاي ممكن

[5]‏» و…‏ ‏از مختصات نظريه ما بعدالطبيعه او مي باشد. وي در بخش الهيات بالمعني الاخص ابداعاتي نظير ‏«‏عدل الهي‏»‏ و ‏«‏تبيين شر در نظام أحسن وجود‏»‏ دارد.

‏از آثار مهم وي در فلسفه كتاب منادولوژي است (1714 م). وي در اين اثر سيستمي را ارائه داده است كه در آن هماهنگي جهان را به عنوان نتيجه طبيعي ذات منادها (البته به فعل خداوند) معرفي كرده است. اين كتاب و كتاب «اصول طبيعي و الهي» از آخرين آثار لايب نيتس است. وي در طي سالهاي آخر عمرش طي چند نامه به دانشمندان مختلف، بعضي از نكته هاي مهم سيستم خود را بازگو كرده است در نامه اش به «دبوس

[6]‏» درباره مناد و ماده و جسم و جوهر سخن گفته و با «بورگه

[7]‏» درباره ادراك و كمال رو به افزايش آفريدگان، و با «كلارك

[8]‏» در خصوص خدا و مكان و زمان سخن رانده است.

‏وي در برخي نامه هايش به «آرنو

[9]‏» از مباحث منطقي در بحث قضاياي ضروري استمداد جسته و آنرا پلي براي رسيدن به بحثهاي متافيزيكي اش قرار داده است. ‏(لايب نيتس، 1375 ش، صص 43-38)

‏برتر اند راسل كه خود را متخصص در شناخت لايب نيتس معرفي مي كند معتقد است كه وي در فلسفه اش صاحب دو دستگاه است: يكي دستگاه عوامانه و مردم پسند كه متجلي در كتابهاي «مونادولوژي» و «اصول طبيعي و الهي» و «اصل تئوديسه» است و مباني الهيات خوش بينانه وي را تشريح مي كند، ديگري دستگاه محرمانه اوست كه اغلب در دو اثر به اهتمام «لويي كوتورا

[10]‏» يافت مي شود. بخش عميق تر (محرمانه) فلسفه لايب نيتس در نامه هاي فوق الذكر (به خصوص نامه هايش به آرنو) مي باشد. به نظر مي رسد كه علت پنهانكاري لايب نيتس، استقبال ناخوشايندي است كه «آرنو» در اين نامه ها منعكس كرده است ‏(راسل، 1373ش، ج 2، صص 814-813).

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است